Deze week wordt er in Knack een artikel van maar liefst vijf bladzijden gewijd aan het jeugdbeleid in Ronse. Ondanks een bevolking die in sneltreinvaart verjongt, is er in Ronse al jarenlang onvoldoende aandacht voor jeugd. En als er al aandacht gaat naar jeugd, wordt er vaak in één adem gesproken over problemen en overlast. Ongeveer één op vier Ronsenaars is minderjarig, tegenover één op vijf in heel Vlaanderen. De groei van de groep 0 tot 20-jarigen ligt hier 11,6% hoger dan het Vlaams gemiddelde. Nergens in Oost-Vlaanderen is de groei van deze groep zo groot als in Ronse. Meer aandacht voor de Ronsische jeugd zou een evidentie moeten zijn. Maar dat is buiten het stadsbestuur gerekend. Van de weinige beloftes die in het beleidsplan van de huidige meerderheid (CD&V en N-VA) staan, is niets in huis gekomen. Het oude zwembad aan de Engelselaan? Verkocht aan de hoogste bieder in plaats van na te gaan of het een plek zou kunnen bieden aan de jeugdverenigingen. Speelweefselplan? Niets meer van gehoord. Opwaardering van de huidige speeltuinen –laat staan meer speeltuinen-? Geen interesse. Masterplan jeugd? In één of andere schuif verdwenen. Ondertussen staan binnenkort drie jeugdverenigingen op straat en is er nog geen zicht op een structurele oplossing. Waar moet je eigenlijk heen als tiener in Ronse? Er is geen jeugdhuis, er zijn geen repetitieruimtes voor jonge bands en nauwelijks uitgaansmogelijkheden. Tot grote frustratie van de betrokken jongeren is de jeugdraad in Ronse ook meer een stuk decorum dan een echt adviesorgaan. De jeugd is de toekomst. De toekomst verdient beter.