Ronse is een levendige stad, met een mooi vernieuwd centrum, veel evenementen, een ruim cultuuraanbod en binnenkort ook een vernieuwd stadhuis.

Nadat we van bijna 10% van de Ronsenaars het vertrouwen kregen, begonnen we in 2019 met twee gemeenteraadsleden aan de rit. Als nieuwkomers in de Ronsische politiek hebben we drie jaar hard gewerkt. Elke gemeenteraad opnieuw plooien onze gemeenteraadsleden Youssef Elidrissi en Lech Schelfout zich dubbel om een groen en sociaal programma te vertolken. Halverwege de legislatuur kijken we met Groen graag even achterom.

Het gaat beter met Ronse, maar de zon schijnt niet voor iedereen

Ronse is een levendige stad, met een mooi vernieuwd centrum, veel evenementen, een ruim cultuuraanbod en binnenkort ook een vernieuwd stadhuis. Naast het harde werk van de administratie, is dit zeker ook de verdienste van het huidige bestuur (CD&V en N-VA).  Maar in Ronse schijnt de zon lang niet voor iedereen.

Daarom zijn we erg tevreden dat er eindelijk een armoedeplan op tafel ligt. Het is simpelweg ontoelaatbaar dan 1 op 5 Ronsenaars in armoede moeten leven! Op sommige vlakken hadden we misschien meer ambitie verwacht -betaalbaar wonen is een recht voor elke Ronsenaar en er konden ook meer inspanningen geleverd worden om de energiefactuur betaalbaar te houden-, maar we blijven hoopvol en kijken reikhalzend uit naar de resultaten.

Après Dupont le déluge?

We willen ook onze burgemeester bedanken om ons op een serene manier door de coronacrisis te loodsen. Luc Duponts  aandeel in het beleid van onze stad is niet te onderschatten. Al jarenlang komen grote dossiers in onze stad enkel in beweging als hij er zich aan zet. Recent was het ook door zijn toedoen dat onze noodlijdende sociale huisvestingsmaatschappij De Nieuwe Haard kon fuseren met de financieel veel gezondere Huisvestingsmaatschappij Vlaamse Ardennen. Een tour de force, zonder meer! Maar misschien wel zijn laatste? Wie neemt er de fakkel over?

Privatisering zorgdiensten is absoluut dieptepunt

De grootschalige privatisering van al onze openbare zorgdiensten (crèche, serviceflats, woonzorgcentrum,…) zal evenwel voor altijd een smet op het blazoen van burgemeester Dupont blijven. De doldrieste manier waarop het stadsbestuur, onder aanvoeren van schepen Vandevelde, deze privatisering heeft doorgedrukt, is zonder meer het ergste dieptepunt in 20 jaar Ronsische politiek. Het zorgpersoneel, de zorgbehoevende Ronsenaars en de Ronsische stadskas zullen hiervoor nog jarenlang de prijs mogen betalen.

Tellen kinderen en ouderen ook mee?

Naar verluidt is de jeugd de toekomst, maar wij stellen ons zeer de vraag of het stadsbestuur wel oog heeft voor die toekomst? Nergens in Oost-Vlaanderen neemt de groep -25-jarigen sneller toe dan in Ronse. Maar van een noemenswaardig jeugdbeleid is er, ondanks het  voluntarisme van de bevoegde schepen, hoegenaamd geen sprake. Maar al te vaak staan jongeren gelijk aan problemen en overlast. Vanaf 14 jaar ben je goed voor een GAS-boete, maar uitgaansmogelijkheden zijn er in Ronse nauwelijks. En er is zelfs niet de minste aanzet om eindelijk een fuifzaal of jeugdhuis te bouwen. Maar ook jongere kinderen zijn blijkbaar een potentiële overlast. Met 26 000 inwoners telt Ronse slechts vier (4!) kleine wijkspeeltuintjes. Oudenaarde heeft er 18. Zelfs Brakel heeft er meer. CD&V en N-VA weigeren simpelweg het aantal speeltuinen uit te breiden. Voor Groen is het heel eenvoudig: er moet in Ronse minstens één grote goed uitgeruste speeltuin bij komen en het aantal wijkspeeltuintjes moet simpelweg verdubbelen.

Maar ook ouderenbeleid is in Ronse simpelweg onbestaande. Zo was er tijdens corona weinig of geen ondersteuning voor 80-plussers en werd er nauwelijks iets ondernomen om eenzame en alleenstaande Ronsenaars een hart onder de riem te steken. Om ervoor te zorgen dat ouderen langer thuis kunnen blijven wonen, is er hoge nood aan laagdrempelige wijkgebonden diensten en activiteiten. In realiteit moeten onze ouderen het stellen met een zieltogend geprivatiseerd Lokaal Dienstencentrum. De verschillende wijken verdienen meer aandacht. Maar ook op een wijkgezondheidscentrum -waar alle Ronsenaars gratis medische zorg kunnen krijgen- blijft het wachten.

Te weinig aandacht voor klimaat en milieu

Op het vlak van milieu en klimaat staan we voor enorme uitdagingen. Terwijl men de Molenbeek in het historisch centrum als ‘blauwe ader’ wil openleggen, zal dit nu eerder een stinkende open riool zijn. Het is ontoelaatbaar dat grote bedrijven en particulieren nog steeds vrij kunnen lozen in de beek! Een goede waterkwaliteit, met terug een levendige Molenbeek, belangt ons allemaal aan.

Volgens Europa moeten onze huizen tegen 2050 klimaatneutraal zijn. Omdat ruim de helft van de huizen in Ronse 75 jaar of ouder is, staan we voor een gígántische opdracht om alles te renoveren en te isoleren. Op straat- of wijkniveau moeten de minst geïsoleerde huizen samen worden aangepakt, kwetsbare inwoners moeten begeleid worden en we moeten met z’n allen veel meer groene stroom opwekken. Hier ligt ook een enorm potentieel voor onze lokale economie. We moeten in Ronse klaar staan om massaal Vlaamse en Europese subsidies binnen te halen. Laat andere steden en gemeentes maar komen kijken naar de kleine klimaatpionier in de Vlaamse Ardennen! Waarop wacht het stadsbestuur om de mouwen op te rollen en in gang te schieten?

Met de vergroening en ontharding van het stadscentrum gaat het eveneens niet snel genoeg. Op voorstel van Groen kwam er weliswaar een hemelwaterplan, maar het is nog steeds wachten op de eerste concrete resultaten.  Wanneer volgen er structurele maatregels om onze hoeveelheid afval te verminderen (bv herbruikbare bekers bij evenementen)? Wanneer komen er extra initiatieven om lokale voeding en lokale producten meer te promoten? (bv een label ‘made in Ronse’) Wanneer zal de stad zelf een voortrekkersrol opnemen? (bv nieuw stadhuis krijgt een groengevel, wordt verwarmd met een warmtepomp en er worden enkel duurzame en ecologische bouwmaterialen gebruikt)

Verkeersveiligheid serieus nemen

Er is de laatste jaren nauwelijks iets ondernomen om woonbuurten en schoolomgevingen structureel veiliger te maken. De goede voornemens uit het mobiliteitsplan van 2015 werden niet uitgevoerd. Ja, er is de fietssnelweg, maar van enig lokaal fietsbeleid is voor de rest geen sprake. Wat wil je ook? Haast geen enkele beleidsmaker neemt dagelijks de fiets in Ronse. Terwijl onze stad een onzichtbare rol speelt in de regionale vervoersregio, is de toekomst van sommige (bel)buslijnen hoogst onzeker, is er tien jaar na het eerste masterplan nauwelijks vooruitgang geboekt in de stationsomgeving en blijven de plannen voor het Mobipunt -omgedoopt tot ‘Hoppinpunt’- bij, euh ja, plannen. Verschillende publieke gebouwen zijn nog steeds moeilijk toegankelijk voor rolstoelgebruikers -waarom heeft men bij het vernieuwen van de bib geen rolstoelvriendelijke ingang voorzien?-, sommige woonerven stikken van het doorgaand autoverkeer, op het gros van de slecht verlichte zebrapaden waag je ’s avonds lijf en leden en zelfs in straten waar veel voetgangers passeren zijn de voetpaden belabberd (bv Zonnestraat) of simpelweg onbestaande (bv Maghermanlaan).

Inclusief beleid met de handrem op

En last but not least. Zowat één op drie Ronsenaars heeft buitenlandse roots. 40% van de Ronsische kinderen spreekt thuis geen Nederlands.  Tot spijt van wie het benijdt is dit de demografische realiteit en ligt Ronse nog steeds aan de taalgrens. Uiteraard brengt dat uitdagingen met zich mee. Samenleven is een werkwoord. Maar bij het schrijven van een sterk inclusief verhaal, waar alle Ronsenaars deel van uitmaken, hapert de pen van CD&V en N-VA. Ondanks alle hoopgevende events, het baanbrekende werk in onze scholen en in het jeugd- en buurtopbouwwerk, blijft het stedelijke diversiteits- en integratiebeleid -zelfs met twee bevoegde schepenen- er eentje met horten en stoten.  

Want naast een rits goede bedoelingen, kijkt men immers ook steeds rechts achterom. Zo komen nieuwe Ronsenaars tegenwoordig pas na tien jaar in aanmerking voor een sociale woning, worden sociale huurders met buitenlandse roots -als ze al voorbij de wachtlijst geraken- hard aangepakt voor mogelijke schamele bezittingen in het geboorteland, speelt men graag politieke spelletjes om Franstalige Ronsenaars in de gordijnen te jagen -heeft er eigenlijk iemand iets te winnen bij ééntalige straatnaambordjes?- en is er nog steeds geen diversiteitsraad. Wie te veel achterom kijkt, valt vroeg of laat over zijn eigen voeten.

Het rapport: gebuisd!

Onze prachtige hermesstad krijgt van ons sowieso 10 op 10. Ronse verdient een bestuur dat zich voor 200% smijt. Toch mist het huidige college van burgemeester en schepenen bezieling, inzet en visie. In vergelijking met een 20-tal jaar geleden zijn er zeker stappen vooruit gezet, maar de laatste jaren hapert de machine. Waar is het wervende toekomstproject voor onze stad? Hoe wil men Ronse écht naar een hoger niveau tillen? De huidige bestuursploeg is wat ons betreft dan ook gebuisd.

Maar als er tegen het einde van deze legislatuur eindelijk stappen vooruit gezet worden in plannen die al jaren stof liggen te vergaren (bv een nieuwe schouwburg), als er eindelijk keuzes gemaakt worden die het verkeer veiliger maken (bv een fietszone invoeren) en als er vooruitgang geboekt wordt om onze stad beter te wapenen tegen de klimaatverandering (bv meer groen en schaduwplekjes om hitte-eilanden tegen te gaan), komt een deliberatie misschien wel in het verschiet.

Avanti, tuupe vuir Ronse!